Τρεις μέρες στα πρόθυρα του κλάματος. Άσπρο δωμάτιο με ήχους αυτοκινήτων.
22 Φεβρουαρίου 2006, 20:14
Κάθε τόσο λέω να την πάρω τηλέφωνο να δω τι κάνει, πώς να είναι άραγε. Ύστερα θυμάμαι.
22 Ιανουαρίου 2006, 22:43
Βγαίνοντας απ' το αυτοκίνητο, ο αέρας μού πήρε πίσω το κασκόλ. Την τελευταία φορά που βγήκαμε μαζί, πήγα να της το στρώσω. "Άσ' το", μου λέει, "έτσι πρέπει να είναι."
23 Οκτωβρίου 2005, 20:53
Καμαρώνει το δισέγγονο της. “Το πιο φοβερό είναι πως, όταν εγώ θα ’χω φύγει, αυτή η λαχτάρα θα συνεχίσει να υπάρχει”.
2 Σεπτεμβρίου 2011, 19:00
Η μακριά καστανή φράντζα πέφτει στο ωχρό πρόσωπο, φαίνεται μόνο το μουστακάκι. Ισοθερμικό λευκό φανελάκι με τρυπούλες -στενό άτριχο στέρνο- και φαρδιές τιράντες, χακί βερμούδα, κοντές άσπρες κάλτσες κι άσπρα αθλητικά μποττάκια. Με το i-pod στ' αυτιά, διαβάζει το De Profundis. Βαλτός από τον Oscar.
30 Μαρτίου 2011, 13:26
Δύο παιδιά τινάζουνε μια νεραντζιά, ένα νεράντζι πέφτει σ' ένα αυτοκίνητο. Xτυπάει ο συναγερμός, φεύγουν αγκαλιασμένα.
5 Αυγούστου 2011, 18:38
Η γάτα Σιλβάνα κοιμήθηκε πίσω απ' τα παγόνια. Ονειρεύτηκε πως έτρωγε κεράσια στη Δήλο.
6 Ιουνίου 2011, 19:05
Καλά, πολύ καλά νέα, τόσο καλά που δεν θες γιά την ώρα να τα πεις πουθενά, παρά τ' αφήνεις να λιώνουν αργά στο στόμα, σαν κομματάκι εξαίσιας σοκολάτας Wedel Deserowa "Jedyna".
5 Ιουνίου 2011, 15:07
Γιά την 25η επέτειό του, το εργοστάσιο τού παρήγγειλε ένα εορταστικό κομμάτι. Κι αυτός τους έγραψε ένα andante – γιά κουαρτέττο εγχόρδων. Που αργότερα παίχτηκε και στον γάμο της ανηψιάς του. Του Σιμπέλιους, στην Φινλανδία.
1 Ιουνίου 2011, 23:54
"Όποιο χέρι σηκώνεται πάνω σε [ονομάτισε όποιον κατατρεγμένο νομίζεις], πρέπει να κόβεται." Μπορούμε να συνεχίσουμε την λογική ακολουθία: "Όποιο χέρι γράφει προτρέποντας να κόβεται οιοδήποτε χέρι γιά οιονδήποτε λόγο, πρέπει επίσης να κόβεται." Και ούτωκαθεξής. Έως ότου, έχοντας ξεμείνει προ πολλού από μυαλό, να μείνουμε εντέλει όλοι και χωρίς χέρια.
21 Μαΐου 2011, 20:09
Στη στάση, βγάζει από το discman του τον κοντρατενόρο David Daniels που τραγουδάει Μπαχ, και βάζει Καζαντζίδη: Στην Ανατολή.
10 Μαΐου 2011, 18:05
Θεόρατος, κοντοκουρεμένο κεφάλι, κακοκοιμισμένος, με φόρμες, ψωνίζει ψηλοτάκουνα και μπόττες από μαύρο βινύλιο.
25 Απριλίου 2011, 16:19
Λέει: Πήγαινα και όμορφα θρηνούσα, όχι άσχημα. Κι αυτός παρουσιάστηκε κάπου εκεί στην Επτανήσου. Μ' ένα βλέμμα παιδικό βαρύ.
16 Απριλίου 2011, 1:08
Θυμάμαι την Γάνδη Ιούλιο μήνα. Τα βιομηχανικά κτίρια δίπλα στο ποτάμι. Τον Αμνό του Θεού με τον ήλιο πάνω του.
28 Φεβρουαρίου 2011, 16:37
Ο Βούδας, λέει, δεν ενδιαφερόταν γιά κανέναν θεό: μονάχα γιά το χώμα απ' όπου θα ξεφύτρωναν ποικίλοι κήποι.
Η φινλανδή φίλη μού γράφει απ' το Βερολίνο: "Στο Ελσίνκι έχει ακόμα χιόνια. Αλλά εδώ το χώμα είναι γυμνό: υπόσχεση της άνοιξης."
Η φινλανδή φίλη μού γράφει απ' το Βερολίνο: "Στο Ελσίνκι έχει ακόμα χιόνια. Αλλά εδώ το χώμα είναι γυμνό: υπόσχεση της άνοιξης."
21 Μαρτίου 2011, 23:59
Ημέρα της ποίησης, της άνοιξης, της εγχείρισης, της λιποθυμίας, και του ύπνου.
23 Μαρτίου 2011, 17:06
Πριν από τριακόσια χρόνια, ο Ονιτσούρα έγραψε:
Όταν ανθούν οι κερασιές
Τα πουλιά έχουν δυό πόδια
Τ' άλογα τέσσερα
Πριν από λίγο, είπα στις δύο φίλες που με ρώτησαν: Όλα τα θέλω από σας, μα γιά την ώρα τίποτα.
Όταν ανθούν οι κερασιές
Τα πουλιά έχουν δυό πόδια
Τ' άλογα τέσσερα
Πριν από λίγο, είπα στις δύο φίλες που με ρώτησαν: Όλα τα θέλω από σας, μα γιά την ώρα τίποτα.
26 Φεβρουαρίου 2011, 14:52
Νά 'χεις εμπιστευτεί λάθος άνθρωπο: ένας απ' τους πολλούς δυσάρεστους ορισμούς της ζωής.
3 Φεβρουαρίου 2011, 18:29
Παράξενο η επιστροφή στο σώμα και το άνοιγμα στον κόσμο νά 'ναι μία, η ίδια, κίνηση.
2 Φεβρουαρίου 2011, 22:48
Και μετά: "Μιά ταινία είναι σαν λουλουδάκι - κάπου φυτρώνει και το βρίσκεις ακριβώς εκεί". Είναι κρυωμένη, κι εγώ ακούω "μπλουζάκι": "Μιά χαρά είναι κι αυτό."
2 Φεβρουαρίου 2011, 22:38
Εκείνη λέει: Αυτή είναι η αληθινή πρόοδος γιά τον άνθρωπο - να μην εργάζεται εντατικά.
1 Φεβρουαρίου 2011, 00:30
Ίσως να φταίει που δεν καπνίζω και οι μέρες περνάνε θολές, χωρίς σήματα καπνού και με τρύπιο κεφάλι. Συγγνώμη - θα επανορθώσω, κάπως.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)