26 Δεκεμβρίου 2010, 23:54
Σπουδάζει σ' ένα επαρχιακό ΤΕΙ. Tις γιορτές δουλεύει στο οικογενειακό καφενείο. Άκουσε πρόσφατα στο Μέγαρο την Εβδόμη του Μάλερ, και, στο Τρίτο, Σνίττκε. Απόψε 'κατέβασε' γιά να δει το Ντοντεσκάντεν του Κουροσάβα.
25 Νοεμβρίου 2010, 22:38
Θα μου έφτιαχνε τσάι. Όταν έφτασα στη σοφίτα, ήταν έτοιμο. Ήπια μόνο εγώ, ώρες μετά. "Πίκρισε τώρα", είπε. "Aλλά έχει τόσο ωραίο πράσινο χρώμα"."Το καλό Darjeeling πάντα είναι πράσινο".
20 Δεκεμβρίου 2010, 20:58
Στα πέντε βήματα χάθηκε μες στη χιονοθύελλα ο πεντάχρονος δίδυμος, και φώναξε βοήθεια. Αφού τον έπιασε απ' το χεράκι ο πατέρας του και τον έφερε πίσω, ρώτησε τον αδερφό του: "Γιατί μετακινήσατε τον χιονάνθρωπο;"
18 Δεκεμβρίου 2010, 18:13
Ο Αφρικανός πωλητής (τσάντες) δίπλα στον Πακιστανό (αρωματικά στικ) σηκώνει τα χέρια προς τον ουρανό και του λέει δυνατά, γελώντας - μισό προσευχή, μισό ευχαριστία: "Νερό - πολύ - καλό".
16 Δεκεμβρίου 2010, 19:23
Τρώω ένα κομμάτι linzer torte -ζύμη με αμύγδαλο και μαρμελάδα βατόμουρο- με το τσάι μου. Τρία τραπέζια πιό πέρα, ένας 13χρονος μελετά πριν το μάθημα των Γερμανικών. Δεν ξέρω αν φταίει ό,τι ακούει από τ' ακουστικά του, πάντως έχει μιά έκφραση αγγελικής απόλαυσης στο πρόσωπο.
15 Δεκεμβρίου 2010, 14:30
Ένας οκτάχρονος απ' το Κοννέκτικατ, γύρισε σπίτι του μ' ένα ποίημα που έγραψε στην τάξη: "Νοιώθω γαλήνη / μοναχός μου / στο δωμάτιο / πάνω στο κρεββάτι μου / Ακούγοντας το ρυάκι / χωρίς γυαλιά / τ' αεράκι απ' τ' ανοιχτό παράθυρο".
11 Δεκεμβρίου 2010, 01:05
Στο σουβλατζίδικο με πολυέλαιους, παίζει ραδιόφωνο και βλέπουμε ποδόσφαιρο. Είναι όλα στην εντέλεια.
28 Δεκεμβρίου 2009, 14:08
Θυμάσαι την Τζέσσικα Λανγκ να κατεβαίνει υπέροχη τη σκάλα μες στη δανεική τουαλέττα της;
28 Νοεμβρίου 2009, 16:33
Ο μικρός τραγουδιστής των σίξτυς πετάχτηκε απ' τη γωνία της Φωτήλα σαν τα παιχνίδια που τα ρίχνουμε πίσω μας γιά να ξαναρθούν εμπρός.
3 Νοεμβρίου 2009, 13:52
Μετά το τηλεφώνημα, σηκώθηκα από το γραφείο. Σε ένα απέναντι παράθυρο, μπρος στο ψιλόβροχο που είχε ξαναρχίσει, μιά κοπέλα με καφέ πουλόβερ -μες στο γκρίζο δωμάτιο- κοίταζε έξω: ένας Βερμέερ.
10 Οκτωβρίου 2009, 23:41
Ένας 22χρονος τρισέγγονος του Ρίλκε έγραψε στο διαδίκτυο: "Στο μεγάλο σου μέλλον / ταπεινές θλίψεις καραδοκούν"
26 Νοεμβρίου 2010, 11:14
Ο οικοδεσπότης στο φινλανδικό νησί που το λένε Άσπρη Θάλασσα, κάνει πρόποση: Γύρω μας είναι η θάλασσα. Η θάλασσα είναι επικίνδυνη. Εις υγείαν.
2 Ιανουαρίου 2010, 17:56
Les grands nuages / et les chiens du Gaz / guettent nos pas / au passage // Mais le gel blanc / sur les trottoirs / fond le plus noir / desespoir
28 Αυγούστου 2009, 13:06
Τετράγωνος φεγγίτης ανοιχτός: κατακόρυφη λωρίδα ουρανού κι άσπρος τοίχος με πέτρες. Μία η ώρα. Zelenka: Agnus Dei.
15 Αυγούστου 2009, 11:08
Ο Ηριδανός ήταν ορμητικός χείμαρρος, άλλαζε συχνά κοίτη και πλημμύριζε την Αθήνα. Πήγαζε στην νότια πλαγιά του Λυκαβηττού, μάζευε νερά από την Ακρόπολη, την Πνύκα, τον Άρειο Πάγο, άλλα ρέματα. Ήδη από την κλασσική εποχή, τον εγκιβώτισαν και τον έχωξαν μες στη γη. Μόνο στον Κεραμεικό ρέει ακόμη στην επιφάνειά της, γιά 150 μέτρα.
13 Μαρτίου 2009, 14:21
Πήγα να τους αφήσω λίγα λευκά ζουμπούλια, και είδα να με χώνουν κι εμένα στο ανυπόμονο χώμα.
29 Νοεμβρίου 2008, 17:33
Θυμάσαι την Μερσέντες Σόσα στον Λυκαβηττό, όταν χόρεψε μ' εκείνα τα τόσα δα σπουργιτένια ποδαράκια;
18 Οκτωβρίου 2010, 22:43
Περιμένω σε μιά αποβάθρα στο Ρίνγκβαίγκεν, να περάσει το τραίνο -2 ράγες μόνο, και γιά τις 2 κατευθύνσεις- να με πάει πίσω στο Σλούσσεν. Ήρθε το τραίνο που πήγαινε αντίθετα, μέχρι το τέρμα, έναν σταθμό, το Σάλτσγιαιμπάντεν. Τα Αλμυρά Θαλάσσια Λουτρά, όπως μου επιβεβαίωσε ο φιλικότατος ελεγκτής, που μου είπε ν' ανεβώ: "Έτσι δεν θα χρειαστεί να ξανασταματήσουμε γυρνώντας."
25 Νοεμβρίου 2010, 18:09
4 το απόγευμα φτάνω στη Στοκχόλμη: είναι νύχτα και χιονίζει. Στο ξενοδοχείο, αγώνες κολύμβησης στην τηλεόραση: άντρες, ελεύθερο.
23 Νοεμβρίου 2010, 20:12
Στα υγρά υπόγεια του Παλαί ντε Τοκυό, εγκατάσταση της Sophie Calle γιά την μητέρα της, που ανέκραξε "Enfin!" όταν, στο νεκροκρέβατό της, η κόρη της γιά πρώτη φορά την φωτογράφισε. Έξω έχει 3 βαθμούς. Στο τσακ προλαβαίνω το Τελευταίο ταξίδι της Τάνυας. Ο σύζυγός της καίει την σορό της και ρίχνει τη στάχτη και τη βέρα του στο ποτάμι, κατά το έθιμο των Μέρια, αρχαίας φινλανδικής φυλής που πιά ζουν αφομοιωμένοι στη Ρωσία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)